‌معیاری برای سنجش موفقیت

- موفقیت‌های ظاهری مانند شهرت در سینما یا ورزش، اگر با فحشا و بی‌مبالاتی اخلاقی همراه باشد، در پیشگاه خداوند ارزشی ندارد.

- زن ورزشکاری که در رشته بدن‌سازی جلوی چشم میلیون‌ها نامحرم «تاریخ‌ساز» می‌شود، در واقع نابودی حیای خود را تبلیغ میکند.

- موفقیت واقعی در گرو تقوا، حیا و خدمت به اسلام و مسلمین است، همانند حضرت مریم(س) که عظمتش به حیاست، نه مقام ظاهری.

- تنها اعمالی پایدارند که با معیارهای الهی همسو باشند و سعادت اخروی را تضمین کنند.

مطرح شده در جلسه درس اخلاق ۱۴۰۴/۰۲/۳۰

اهمیت اخلاص در دعا و عبادت

دعا زمانی اثر واقعی دارد که با اخلاص و توجه کامل به خداوند همراه باشد.
همانند شیشۀ دربسته‌ای که در دریا فرو برده شود
اگر قلب انسان به روی فیض الهی گشوده نباشد، دعا سودی نخواهد داشت.

مثال آینه‌ای که پشت به خورشید است:
تنها با رویکردی آگاهانه به سوی خداوند میتوان از نور هدایت او بهره‌مند شد.
اخلاص و پاکسازی دل از تعلقات دنیوی، شرط اصلی پذیرش دعاست.

هر مسلمان یا غیرمسلمان با نگاه به آیات قرآن به سرعت می‌یابد که اسلام دینی تک‌بُعدی نیست.

نه فقط در سوره به سورهٔ آن، بلکه گاه یک آیه،
معجونی از:
عرفان و فلسفه الهی
و در همان حال
سیاست و تربیت
و اقتصاد، به علاوه قوانین شریعت
را در هم آمیخته است

و در مقام بیان، آنچنان فصیح و بلیغ و ساده و استوار به بشر ارائه شده که همگان را از آن خان نعمت بهره‌ایست

و گاه چنان این آمیختگی شدید است که تجزیه‌اش حتی برای متخصصان هم دشوار می‌نماید.

شب‌های احیاء و تمرین بندگی

شب‌های احیاء فرصتی برای تمرین «الهی شدن» از طریق دعا، توبه و تضرع است.

در این شب‌ها، انسان فارغ از موقعیت اجتماعی (قدرتمند یا نیازمند) با شکستن دل در پیشگاه خدا، به حقیقت عبودیت نزدیک می‌شود.

نمونه‌های برجسته‌ای مانند حضرت امام علی - سلام الله علیه - با وجود برخورداری از اعظمِ فضائل، با گریه و مناجات، اسوه‌ای از اخلاص کامل‌اند. بنابراین، محوریت دعا و حالت قلبیِ خالص، شرط اساسی رسیدن به مقام قرب الهی است.